کاریـ به کار عشقـــ ندارمـ!

من هیچـ چیز و هیچ کسیـ را دیگر


در این زمانــه دوست ندارمـ


انگار این روزگار چشمـ ندارد منـ و تو را


یک روز خوشحالـــ و بیـ ملال ببیند


زیرا هر چیزیـ و هر کسیـ را


که دوستتر بداریــــ


حتی اگر یک نخ سـیگار یا زهرمار باشــد


از تو دریغ میکند...


منـ با همه وجودمـ


خود را زدمـ به مردنـ تا روزگار، دیگر


کاری به کار منـ نداشتـــه باشد!


این شعر تازه را همـ


ناگفته میگذارمـ...


تا روزگار بو نبرد...


گفتمـ که


کاریـ به کار عشقـ ندارمـ!

مادر جان ، تو تنها ستاره ای بودی که در عرش به خورشید نبوت رسیدی . ستاره ای نیلی به رنگ جراحت آسمان .
مادر جان ، همه ی قصرهای جنت و تمام گهرها و آذین های باغ بهشت، ذره ای از غبار خشت خانه ات هستند .
مادرجان ، ما اسیر عنایت تو هستیم و مسکین و محتاج شفاعتت . اینک «یتیم» هجران توییم .
مادر جان ، ما خاک پای یوسف گمگشته ی توییم و حیات و قیام و حکومت و جان و روح و هستی مان رهین یک نگاه آسمانی اوست. انقلاب اسلامی ما جلوه ی کوچکی از نورعنایت فرزند عزیز توست. تمام شقایق های دشت التهاب برای قطره ای از دریای احسانش در انتظار، می سوزند. و چه انتظار سختی .
مادر جان ، شما هم مثل ما برای ظهور آن نور دعا کن .
مادر جان ، ای ریشه چادرت مرا دست آویز ، دستم گیر . 

زبان عشق را عقل نمیفهمد ذهن و دل دو قطب دور از هم اند.

فاصله بین ذهن و دل ، عقل و عشق ، منطق و زندگی عظیم ترین فاصله است.

دیوانگی عاشق بیماری نیست درواقع او تنها انسان تندرست است.

تنها انسان جامع و یگانه انسان مقدس . . .

فاصله دیواریست از جنس فراق ، فاصله دلگیر است.
اگر این دل تنگ است به امید روزی است که همه فاصله ها محو گردد. 

هيچ وقت


هيچ وقت نقاش خوبي نخواهم شد


امشب دلي کشيدم


شبيه نيمه سيبي


که به خاطر لرزش دستانم


در زير آواري از رنگ ها


ناپديد ماند ......

بهار آمد تا بگوید :

حتی اگر نمی شود که همیشه سبز ماند ،

ولی می توان دوباره و دوباره و دوباره ،

سبز و پر شکوفه و پر از جوانه شد ... 

پشت هر کوه بلند .
سبزه زاریست پر از یاد خدا .

و در ان باغ کسی می خواند ....

که خدا هست دگر غصه چرا .؟!

ارزوها دارم در این سال جدید....

کاش ....

خورشید رهایت نکند .

غم صدایت نکند

ظلمت شام سیاهت نکند

وتورا از دل انکس که دلت در تن اوست حضرت دوست جدایت نکند

امین یارب العالمین 

زندگی ات، با گریه ی تولدت شروع شد ...

سعی کن ؛ سر آخر با خنده ی وداع تو، و گریه وداع اطرافیان

به پایان که نه، به شروع زیبای دیگری متصل گردد ...

و اگر چنین زیستی ، یک روزِ سال که نه ، بلکه هر روزش برایت عید بوده است و مبارک ...

لحظه اي که سال تحويل ميشه ... تنها لحظه ايه که بي منت به من لبخند ميزني ... کاش هر ثانيه براي من سال تحويل باشه تا لبخند هميشه مهمون لباي سرخت بمونه... سال نو مبارک دوستان گلم 

نامردانه ترين و کثيفترين چابلوسي زمانيست که يک مرد...

براي ارضاي يکي از طبيعي ترين نيازهايش به دروغ به معصومي ميگويد: دوستـــت دارم ! 

فصل بهار می آید

ما ، بهترین فصل برای من فصل با تو بودن است

من در این فصل در آغوشت شل می شوم

گرم می شوم مثل کوره

صدای خش خش قلبم زیر پای بوسه هایت پخش می شود

شبهایم بلند می شود در بازوانت

فصل با تو بودن بهترین فصل سال است ...

همیشه دیر می‌فهمیم!
وقتی چیزی در حال تمام شدن باشد:
یک لحظه آفتاب در هوای سرد غنیمت می‌شود.
خدا در مواقع سختی‌ها تنها پناه می‌شود.
یک قطره نور در دریای تاریکی همه‌ی دنیا می‌شود.
... ... یک عزیز وقتی که از دست رفت همه کس می‌شود.
پاییز وقتی که تمام شد٬ به نظر قشنگ و قشنگ‌تر می‌شود…

امروز به همه چیز خوب بنگر، 

ما ه من ، غصه چرا ؟!

آسمان را بنگر ، که هنوز، بعد صدها شب و روز

مثل آن روز نخست

گرم وآبی و پر از مهر ، به ما می خندد !

یا زمینی را که، دلش ازسردی شب های خزان

نه شکست و نه گرفت !

بلکه از عاطفه لبریز شد و

نفسی از سر امید کشید

ودر آغاز بهار ، دشتی از یاس سپید

زیر پاهامان ریخت ،

تا بگوید که هنوز، پر امنیت احساس خداست ! 

زنـدگــی…
ارزش آنرا دارد که به آن فکـر کنی

زنـدگــی…
ارزش آنرا دارد که ببویی‌اش چو گل، که بنوشی‌اش چو شهد

زنـدگــی…
بغض فـروخورده نیست، زندگی داغ جگـــر گـــوشه نیست

زنـدگــی…
لحظه دیدار گلــی خفته در گهــــواره است، زندگی شوق تبسم به لب خشکیده است

زنـدگــی…
جـــرعه آبی است به هنگامه ظهـــر در بیابانی داغ

زنـدگــی…
دست نوازش به ســر نوزادی است، زندگی بوسه به لبهای گلی است که به شوقت همه شب بیدارست

زنـدگــی…
شـــوق وصال یار است، لحظه دیدار به هنگامـــه یاس، تکیه زدن بر یــار است

زنـدگــی…
چشمه جــوشان صفا و پاکـــی است

زنـدگــی…
مـــوهبت عرضه شده بر من انسان خاکـــی است

زنـدگــی…
قطعه ســرودی زیباست که چکاوک خواند که به وجدت آرد به ســــرشاخه امید و رجا، زندگی راز فـروزندگی خورشید است، اوج درخشندگـــی مهتــاب است

زنـدگــی…
شاخه گلی در دست است که بدان عشق سراپا مست است

زنـدگــی…
طعــم خوش زیستن است، شور عشقی برانگیختن است، درک چرا بودن است،

زنـدگــی…
مزه طعم شکلات به مذاق طفل است… به، چقدر شیـــرین است!

زنـدگــی…
خاطــــره یک شب خوش، زیـــر نور مهتاب، روی یک نیمکت چـــوبی سبـــز، ثبت در سینـــه است

زنـدگــی…
خانه تکانی است. هر از چندگاهی از غبار اندوه

زنـدگــی…
گـوش سپردن به اذان صبح است که نوید صبـح است

زنـدگــی…
هر چه که هست، طعـــم خوبی دارد، رنگ خوبــــی دارد، زندگی را باید، قدر بدانیم همه… 

گل وجودت را با نور حقیقت آشنا کن و با قطره های پاکی، آبیاری; آن گاه تنها ترین تنهایان هم که باشی عطرت همه جا می پیچد... 

چه ناحق کشتی عشقم را
درد و دل هر شبم را
نگاه خسته ام را
باور بی تردیدم را
حرف های عاشقانه ام را
خود سوختم و ساختم
تا رسوا نشود عشق من با تو
اشک های در مانده ام را
آغوش گرمم را
چه دردناک است آنکه بیهوده خاموش شود
ندانستم گناه خوبان چه بود
بدها را پسندیدی 

طوفان آغاز رفتن توست
شبهای بی فروغ بعد از توست

آغازی بی پایان که مرگ
آخر قصه خود شاهنامه است
من می شوم مجنون دردمند

تو همان یاغی قصه هایی
که شب درد را هدیه می دهی 

روی قلبی نوشته بودن شکستنی است ؛ مواظب باشید !!!
ولی من روی قلبم نوشتم شکسته است ، راحت باشید ! 

دستت را به من بده
نترس !
با هم خواهیم پَرید .
من از روی رویاهایی که رو به باد وُ
... تو از روی بوته هایی که باران پَرَست . 

نیا باران زمین جای قشنگی نیست.من از اهل زمینم خوب میدانم که گل در عقد زنبور است ولی سودای بلبل دارد و پروانه را هم دوست دارد.. 

پشت چراغ قرمز،
پسركي با چشماني معصوم و دستاني كوچك گفت:
چسب زخم نميخواهيد؟ پنج تا صد تومن، آهي كشيدم و با خود گفتم:
تمام چسب زخم هايت را هم كه بخرم، نه زخم هاي من خوب مي شود، نه زخم هاي تو.
"حسين پناهي" 

اگر دروغ رنگ داشت
هر روز شاید
ده ها رنگین کمان در دهان ما نطفه می بست
و بی رنگی کمیاب ترین چیزها بود
اگر شکستن قلب و غرور صدا داشت
عاشقان سکوت شب را ویران می کردند
اگر به راستی خواستن توانستن بود
محال نبود وصال!
و عاشقان که همیشه خواهانند
همیشه می توانستند تنها نباشند
…..

اگر گناه وزن داشت
هیچ کس را توان آن نبود که قدمی بردارد
تو از کوله بار سنگین خویش ناله می کردی…
و من شاید کمر شکسته ترین بودم 

می میرم و به مرگ خودم گریه می کنم

ای زنده گی برای تو کم گریه می کنم؟

پایان راه و یار مسافر در ایستگاه
...
حالا که می رسیم به هم گریه می کنم

آشفته حال و پرت و پراگنده و غریب

با سر و وضع نا منظم گریه می کنم

غم، اره می کند کمرم، زوزه می کشم

شب، خنده می کند به غمم گریه می کنم

با یک دو جرعه حوصله ام سر نمی رود

اما همین که نشه شدم گریه می کنم

جانم! تمام گریه برای خودم که نیست

غیر از خودم برای تو هم گریه می کنم

بگذار تا بر شاخه درخت تو آشیانه کنم

و هر هر روز پرواز کنم و بر آغوشت بنشینم

در خمّ ابروی تو پنهان شده تا وقتی‌ نگاهت مرا جستجو میکنند

آهسته در چشمانت بنشینم و بر مردمک چشمانت آزادانه بگردم

وقتی‌ لبخند زدی عاشقانه‌ در لبخند زیبایت غرق شوم 

عشق نمیپرسه تو کی هستی؟ عشق فقط میگه: تو مال منی

عشق نمیپرسه تو اهل کجایی؟ فقط میگه: توی قلب من زندگی میکنی

عشق نمیپرسه چیکار میکنی؟ فقط میگه باعث میشی قلب من به ضربان بیفته

عشق نمیپرسه چرا دور هستی؟ فقط میگه همیشه با منی

عشق نمیپرسه دوستم داری؟ فقط میگه دوست دارم 

خسته بود اهــل زمين نبود نـمازش شــكســته بود

بر سنگ قبر من بنويسيد شيشه بود تـنها از اين نظر كه سـراپا شـكســته بود

بر سنگ قبر من بنويســـــــيد پاك بود چشمان او كه دائما از اشك شسـته بود

بر سنگ قبر من بنويســيد اين درخت عمري براي هر تبر و تيشه، دســــته بود

بر سنگ قبر من بنويســــــيد كل عمر پشت دري كه باز نمي شد نشسته بود