اگر عشق از جنس زبان باشد استحکامی ندارد..اما از عمق دل‌ باشد یادگاری میماند... 

از پشت پنجره ی بخار گرفته ،

رقص مستانه ی تو را دید می زنم

باران بازیچهء سر انگشتانت

می چرخد به اشاره تو ...

و مردمک چشمانم

خسته از این همه فاصله

در پس هر پلک ،

تو را در آغوش می کشد ...

لبات ، پذیرای بوسه های مکرر باران است

و چشمانت خیره به سمت بی قراری من

بی صدا ، بی صدای ات را هم آواز می شوم

از پشت پنجره ی بخار گرفته ،

به سمت چشمانت به پرواز در می آیم

شاید باران جایش را با من عوض کند

من برقصم ، تو برقصانی و باران فقط ببارد ... 

من خدایی دارم، که در این نزدیکی است

نه در ان بالاها

مهربان، خوب، قشنگ

چهره اش نورانیست

گاهگاهی سخنی می گوید، با دل کوچک من، ساده تر از سخن ساده من

او مرا می فهمد

او مرا می خواند، او مرا می خواهد 

شب خوابیدی تو تختت هی قلت میخوری... بعد گوشیتو بر میداری مینویسی خوابم نمیبره..... سرد میشی...بغض میکنی..... میبینی هیچکسو نداری که واسش اینو بفرستی..... تنهایی سخته...خیلی... و سخت تر از اون اینه که خودت بخوای تنها باشی تا کسی تنهات نزاره و درد نکشی 

من گنهكارم...
آری...
جرم من هم عاشقی ست!
آری اما...!!!
آنكه آدم هست و عاشق نیست، كیست؟
زندگی بی عشق٬
اگر باشد!
همان جان كندن است...
دم به دم جان كندن ای دل٬
كار دشواریست، نیست؟

قیصر امین پور

مبهـوت يك شـكست ، مغلوب يك اتفاق ، مصلوب يك عــشق ، مفعول يك تاوان ؛
خـرده هايـش را باد دارد مي بـرد و او فقـط خاطراتش را محكم بغل گـرفته ... 

خسته شدم از آدمایی که می گن
تو خیلی خوبی
من لیاقت تو رو ندارم
بی لیاقت های عزیز
حداقل واسه دلیل رفتنتون
یه ریزه خلاقیت به خرج بدین !!! 

بهش توجه کن...
بغلــــــــــش کن..
اگه حتی عصـــــــــــبانیه....
حتی اگه داد میــــــــــــزنه....
مو هــــــــــاش رو نوازش کن ...
قبل از اينکه سفيــــــــــــــــد شن ...
سرش رو روی سینه ات بذار.......
بذار ضربان بی نظم قلبت رو بشنوه....
بذار دوست داشتنت رو حس کنه...
مَـــــــــــــــــرده ..
مغــــــــــــــــروره.....
ولی..
با همه مرد بودنش .........
دوست داره نوازشت رو ....
حست رو...
ظرافتت رو..........................

سکوت کن دلم !این جا سکوت, اجباری ست
اگر چه حرف و غزل در نگاهمان جاری ست
همیشه عشق, برایم سکوت و ابهام است
شبیه دیدن او بین خواب و بیداری ست
چه قدر پیر شدم با مرور خاطره ها
به ذهن خاطره هایم, سکوت غمباری ست
دلم شکست و غزل مرد..اه, ای مردم !
چه قدر طعنه و زخم زبانتان کاری ست!
اگر چه حرف و غزل نا تمام مانده ولی
سکوت کن دلم!این جا سکوت اجباری ست 

اگه مَردی ... ؟!!
مَرد بمون ... اگه نیستی ... نامَردی نکن ... !!

اگه تنهایی ... ؟!!
تنها بمون ... اگه نیستی ... تنهاش نذار ... !!

اگه نجیبی ... ؟!!
نجابت کُن ... اگه نیستی ... هرزگی نکن ... !!

اگه عاشقی ... ؟!!
عاشق بمون ... اگه نیستی ... حُرمتِ عشقو نَشکَن 

خداوندا آمدنم با تو بود
و
رفتنم نیز با تو

پس چرا تلخ ساخته ای

بگو که حکمتت چیست برایم ؟؟؟ 

" آمد و شد " دو فعل اند که با یک "واو" دستهای هم را گرفته اند ...

حتی در کلام هم جایی برای " ماندن " نیست . 

من هم دلم سخت میگیره . من هم خسته می شوم . من هم گاهی امیدم را از دست می دهم . اما هنوز زنده هستم و تا وقتی زنده هستم حق ندارم از پای بیفتم . من قهرمان نیستم از قهرمان ها هم خوشم نمیاد درسته وقتی بچه بودم احساس های رابین هودی داشتم و یا می خواستم نقش نجات دهنده را بازی کنم ولی . . . حالا می خواهم خودم باشم . مانند خودم و برای همین حق ندارم خود را بازنده بدانم حتی اگر بازنده باشم 

من یاد گرفته ام وقتی بغض می کنم ، وقتی اشک می ریزم ، منتظر هیچ دستــــــــــــــی نباشم ...

وقتی از درد زخم هایم به خودم می پیچم ، مرهمی باشم بر جراحتــــــــــم ...

من یاد گرفته ام که اگر زمین می خورم ، خودم برخیــــــــــزم ...

من یاد گرفته ام راهی را بسازم به صداقت ...

من یاد گرفته ام که همه رهگذرنــــــــد ؛ 

شاید برای آمدنت دیر کرده‌ای

وقتی نگاه آینه را پیر کرده‌ای

دیری است آسمان مرا شب گرفته است

خورشید من، برای چه تأخیر کرده‌ای؟ 

ماتم از سکوت خونه
خیره به اهل زمونه
یادته که روز اول
تو بهم گفتی دیونه
***
گفتی که باهام می مونی
قدر عشقمو می دونی
حالا توی بغض حسرت
داری از رفتن می خونی
***
تو برام مثه یه خوابی
تو شبیه یک سرابی
بعد رفتنت عزیزم
تو چشام نیست تب و تابی
***
آسمون خیره به راهت
گلدونا مست نگاهت
رفتنی شدی عزیزم ؟
خدا به پشت و پناهت

 hamid zia 

خدایا در این شب‌های نزدیک به عید سرِ هیچ کودکی را گرسنه بر بالینش و حسرت خرید لباس عید رو بّر دلِ هیچ کودکی در سرزمینم نذار...آمین..

هرگز در میان موجودات مخلوقی که برای کبوتر شدن آفریده شده کرکس نمیشود. این خصلت در میان هیچ یک از مخلوقات نیست جز آدمیان. 

شب‌ها مترسک کتش را روی شانه‌ی آدم‌برفی می‌اندازد
سیگاری با هم می‌کشند
و پرنده‌ها را به هویج مهمان می‌کنند
ما که خوابیم همه با هم رفیق‌اند
ما که بیدار، دنیا دوباره سنگ می‌شود... 

پروردگارا دراین روزهاي پاياني سال 90،
به خواب دوستانم آرامش،
به بیداریشان آسایش،
به زندگیشان نشاط،
به عشقشان ثبات،
... به عهدو مهرشان وفا،
به عمرشان عزت،
به رزقشان بركت
و به وجودشان صحت،
عطا بفرما.
آمین 

نسل ما نسلی بود که هرگز گرمای وجود معشوق رو حس نکرد!
نسلى که یواشکی بوسید!
یواشکی نوشید!
یواشکى خندید!
یواشکى گریه کرد!
یواشکى فکر کرد!
یواشکى اعتراض کرد!
یواشکى آرزو کرد!
یواشکى درد دل کرد!
یواشکى انتخاب کرد!
و یواشکى عـاشــق شد!!!
به سلامتى"یواشکى" که اگه نبود این نسل منقرض ميشد! 

آبی تر از آنم که بیرنگ بمیرم

از شیشه نبودم که با سنگ بمیرم

من آمده بودم که تا مرز

رسید ن همراه تو فرسنگ به فرسنگ بمیرم

تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبم

من دراین تنهایی تنها و بی رقیبم

گل قلبم در این بیراهه مرده

ولی باز هم به عشقت دل سپرده

من از روزی که خودمو می شناسم برای دیدنت در التماسم 

من یاد گرفته ام وقتی بغض می کنم ، وقتی اشک می ریزم ، منتظر هیچ دستــــــــــــــی نباشم ...

وقتی از درد زخم هایم به خودم می پیچم ، مرهمی باشم بر جراحتــــــــــم ...

من یاد گرفته ام که اگر زمین می خورم ، خودم برخیــــــــــزم ...

من یاد گرفته ام راهی را بسازم به صداقت ...

من یاد گرفته ام که همه رهگذرنــــــــد ؛ 

مردها...
را با سبیل هایشان میشناسند...
با قطر بازوهایشان
با کلفتی صدایشان...
با جیب های خالی یا پرشان
... ... ... ... ... ... ... ............با کفش های کهنه
یا اتومبیل آخرین مدلشان...!
اما کسی مرد ها را با قلبشان نمیشناسد
قلبی که پشت غرور مردانگی شان پنهان شده
قلبی که بزرگتر از قلب کوچک شماست
قلبی که می افتد...از دست ظریفی
قلبی که...... میشکند....آرام و بی صدا
صدای شکستنش ..پشت صدای مردانه شان 

چنگیز می شوم که سلاخی کنم تمام دیروزهای قشنگم را که بتازم بر تمام قاصدکهای مهاجری که از تو خبر می آورند ... امروز با همه ی دنیا قهرم اما تو صدایم کن برمی گردم ...
سادگی کودکانه ام را می بینی؟!!!!!