می میرم و به مرگ خودم گریه می کنم

ای زنده گی برای تو کم گریه می کنم؟

پایان راه و یار مسافر در ایستگاه
...
حالا که می رسیم به هم گریه می کنم

آشفته حال و پرت و پراگنده و غریب

با سر و وضع نا منظم گریه می کنم

غم، اره می کند کمرم، زوزه می کشم

شب، خنده می کند به غمم گریه می کنم

با یک دو جرعه حوصله ام سر نمی رود

اما همین که نشه شدم گریه می کنم

جانم! تمام گریه برای خودم که نیست

غیر از خودم برای تو هم گریه می کنم

بگذار تا بر شاخه درخت تو آشیانه کنم

و هر هر روز پرواز کنم و بر آغوشت بنشینم

در خمّ ابروی تو پنهان شده تا وقتی‌ نگاهت مرا جستجو میکنند

آهسته در چشمانت بنشینم و بر مردمک چشمانت آزادانه بگردم

وقتی‌ لبخند زدی عاشقانه‌ در لبخند زیبایت غرق شوم 

خسته بود اهــل زمين نبود نـمازش شــكســته بود

بر سنگ قبر من بنويسيد شيشه بود تـنها از اين نظر كه سـراپا شـكســته بود

بر سنگ قبر من بنويســـــــيد پاك بود چشمان او كه دائما از اشك شسـته بود

بر سنگ قبر من بنويســيد اين درخت عمري براي هر تبر و تيشه، دســــته بود

بر سنگ قبر من بنويســــــيد كل عمر پشت دري كه باز نمي شد نشسته بود 

عجیب نیست ...
وقتے قلب ها در میان دو پا مے تَپند
و "دوستت دارم"
تنها
در بسترهاے ِ گناه و تجارت خرج مےشود
... تا شاید جیبے پر شود
یا شب هوس تکرار ...

هیچ چیز عجیب نیست 

خسته شدم از این همه فاصله
چیکار کنم دسته خودم نیست ،دله
خسته شدم بس که سر رات بودم
همدم گریه ها و غمهات بودم
شادی و خندهات مال دیگرون
پاسم دادی به دامن ای و اون
خسته شدم بس که به پات نشستم
دیدی غرورمو برات شکستم
چیزی نمونده دیگه از غرورم
اشکی نمونده واسه چشم کورم
حالا دیگه توی نبودن تو
گریه نمیکنم ،دیگه صبورم

 hamid zia 

کلافه شدن یعنی:

دلتنگِ کسی باشی ؛ که نیست

حوصله کسی را نداشته باشی؛ که هست ! 

 هر وقت احساس تنهایی و غربت کردید ، یادتان باشد که خدا همین نزدیکی است ... و یادمان باشد که با تمام بدی هایمان ، خدا هیچ وقت ما را از یاد نبرده است. 

بهش بگی دوسش داری پررو میشه ، میره ...
بهش بگی ازش بدت میاد نا امید میشه و میره ....
محبت کنی خوشی میزنه زیر دلش و میره ....
محبت نکنی ، یکی دیگه بهش محبت میکنه و میره.... ...
خلاصه اومده بود که بره ...
خودتو خسته نکن !!! 

تو ... ،

فرصتی برای دنیا هستی؛

قرار نیست کسی را تکرار کنی ... 

لعنـــــــــــــــت به همه ضرب*المثل*های جهان
که هروقت لازم*شان داری،
برعکس از آب درمی*آینــــــــــــد...
مثلا همین حــــــــــــــــــــالا
که من تو را می*خواهم
و طبق معمول،
خواستن نتوانستن استـــــــــــــــــــ..... 

کاش خداوند سه چیز را نیافریده بود:

عشق و غرور و دروغ

زیرا اگر عشق نبود انسان به خاطر غرورش دروغ نمیگفت.. 

می نویسم چنان زیبایی
که صخره ها سر راهت آب می شوند
تا با تو راهی دریا شوند
کرجی ها به صخره پناه می برند
تا پیشت بمانند و
به بستر دریا نیفتند
می نویسم چنان زیبایی
که تمامی آب ها دهانهی دریا جمع می شوند
تا ورود تو را ببینند...
ای رود
انگشتت را به من ده
به ساحل شعرهای من قدم نه
نمی توانم از تو چنان بگویم که دفتر اشعارم تر شود
انگشتت را به من ده
بر پلّه های دفتر من قدم نه
میخواهم گل هایی در شعرم بروید
که کرک ملتهبش را زیر سرانگشتانم حس کنم. 

اگر عشق از جنس زبان باشد استحکامی ندارد..اما از عمق دل‌ باشد یادگاری میماند... 

من گنهكارم...
آری...
جرم من هم عاشقی ست!
آری اما...!!!
آنكه آدم هست و عاشق نیست، كیست؟
زندگی بی عشق٬
اگر باشد!
همان جان كندن است...
دم به دم جان كندن ای دل٬
كار دشواریست، نیست؟

قیصر امین پور

مبهـوت يك شـكست ، مغلوب يك اتفاق ، مصلوب يك عــشق ، مفعول يك تاوان ؛
خـرده هايـش را باد دارد مي بـرد و او فقـط خاطراتش را محكم بغل گـرفته ...