دستت را به من بده
نترس !
با هم خواهیم پَرید .
من از روی رویاهایی که رو به باد وُ
... تو از روی بوته هایی که باران پَرَست . 

نیا باران زمین جای قشنگی نیست.من از اهل زمینم خوب میدانم که گل در عقد زنبور است ولی سودای بلبل دارد و پروانه را هم دوست دارد.. 

اگر دروغ رنگ داشت
هر روز شاید
ده ها رنگین کمان در دهان ما نطفه می بست
و بی رنگی کمیاب ترین چیزها بود
اگر شکستن قلب و غرور صدا داشت
عاشقان سکوت شب را ویران می کردند
اگر به راستی خواستن توانستن بود
محال نبود وصال!
و عاشقان که همیشه خواهانند
همیشه می توانستند تنها نباشند
…..

اگر گناه وزن داشت
هیچ کس را توان آن نبود که قدمی بردارد
تو از کوله بار سنگین خویش ناله می کردی…
و من شاید کمر شکسته ترین بودم 

می میرم و به مرگ خودم گریه می کنم

ای زنده گی برای تو کم گریه می کنم؟

پایان راه و یار مسافر در ایستگاه
...
حالا که می رسیم به هم گریه می کنم

آشفته حال و پرت و پراگنده و غریب

با سر و وضع نا منظم گریه می کنم

غم، اره می کند کمرم، زوزه می کشم

شب، خنده می کند به غمم گریه می کنم

با یک دو جرعه حوصله ام سر نمی رود

اما همین که نشه شدم گریه می کنم

جانم! تمام گریه برای خودم که نیست

غیر از خودم برای تو هم گریه می کنم

عشق نمیپرسه تو کی هستی؟ عشق فقط میگه: تو مال منی

عشق نمیپرسه تو اهل کجایی؟ فقط میگه: توی قلب من زندگی میکنی

عشق نمیپرسه چیکار میکنی؟ فقط میگه باعث میشی قلب من به ضربان بیفته

عشق نمیپرسه چرا دور هستی؟ فقط میگه همیشه با منی

عشق نمیپرسه دوستم داری؟ فقط میگه دوست دارم 

دريا ، - صبور و سنگين –

مي خواند و مي نوشت :

« .... من خواب نيستم !

خاموش اگر نشستم ،

مرداب نيستم !

روزي كه برخروشم و زنجير بگسلم ؛

روشن شود كه آتشم و آب نيستم ! » 

تو ... ،

فرصتی برای دنیا هستی؛

قرار نیست کسی را تکرار کنی ... 

اگر عشق از جنس زبان باشد استحکامی ندارد..اما از عمق دل‌ باشد یادگاری میماند... 

من گنهكارم...
آری...
جرم من هم عاشقی ست!
آری اما...!!!
آنكه آدم هست و عاشق نیست، كیست؟
زندگی بی عشق٬
اگر باشد!
همان جان كندن است...
دم به دم جان كندن ای دل٬
كار دشواریست، نیست؟

قیصر امین پور

مبهـوت يك شـكست ، مغلوب يك اتفاق ، مصلوب يك عــشق ، مفعول يك تاوان ؛
خـرده هايـش را باد دارد مي بـرد و او فقـط خاطراتش را محكم بغل گـرفته ...